Seramik Sanatı

Binlerce yıllık bir geçmişe sahip olan seramik sanatı, toprak ile sanatçının elinin harmanlanmasıyla ortaya çıkan estetik bir deneyim sunar. Toprağın estetik dansını yaşatır seramik sanatı. Seramik kelimesi Fransızca céramique kelimesinden türeyerek dilimizdeki son hali olan seramik halini almıştır. Seramik Sanatı Kubbealtı Lugatı’na göre 1)Bir cins kilin yüksek ısıda pişirilmesiyle elde edilen toprak eşyâ, vazo, sürâhi vb. nesnelere verilen isim, keramik manasına gelmektedir.

​

Engin dağları, sarp kayaları, bereketli filizleri kollarında büyüten toprağı evcilleştiren sanatımızdır seramik sanatımız. Hammaddesi kil olup elle kalıpta veya tornada biçimlendirilmiş, fırınlanmış her türlü objenin farklı yöntemlerle şekil verilip kurutulmasının ardından sırlı ya da sırsız olarak sertleşip dayanıklılık kazanıncaya kadar pişirilmesidir seramik sanatı terimsel olarak. Seramik eşyalar kültürümüzün adeta bir koludur. Tarih boyunca Türk mutfaklarının her birinde birer seramik eşya görmek mümkündür. Sofra takımları, eşsiz çömlekler bunların hepsi kültürümüzdeki seramik örneklerindendir.

​

Toprağın dansını mümkün kılarken seramik sanatçıları tarafından kullanılan bazı teknikler bulunmaktadır.  Seramiklerin çeşitli çini örnekleri ile bezenmesi,  seramik boyama kısmında özenle seçilmiş desen ve motiflerin seramiğe uygulanması gibi aşamalar bu temel tekniklere birer örnek niteliğindedir.

​

Tarihteki ilk seramiğin M.Ö. 6000 yıllarında Anadolu'da üretildiği bilinmektedir. Bu açıdan hem Anadolu’nun hem de Türklerin seramik sanatı ile ne raddede özdeşleştiği daha net hale gelmektedir. Çatalhöyük'te yapılan kazılarda ortaya çıkarılan seramik parçaları, aradan 8000 yıl geçtiği halde bozulmadan günümüze ulaşmayı başarmıştır. Seramik sanatını kendi kültürü ve tarihi içinde işleyen milli bilincimiz sayesinde kültürümüzdeki seramik tarihi oldukça köklüdür. Buradan anlaşılacak şekilde aslında seramik yalnız fırınlarda değil, estetik dansının eşlikçisi olarak kültürümüzün derin motif varlığında da pişmiştir.

​

Kısacası, seramik kültürümüzde pişmiş bir kilden daha geniş bir öneme sahiptir.